Van rugbyen alleen kun je in Nederland niet leven. Zelfs niet als je semi-prof bent, zoals de 26-jarige Jim uit Nieuw-Zeeland. Daarom werkt Jim ook nog halve dagen in een magazijn. Hij verdient er een leuk centje, totdat het onheil toeslaat. Jim valt van drie meter hoog van een wegglijdende ladder op een betonnen vloer.
Hij breekt zijn scheenbeen op vijf plaatsen. Jim wordt snel geopereerd: een plaat met veertien schroeven wordt ingebracht. Een lange revalidatieperiode volgt, met de nodige medische kosten. Zijn salaris wordt niet meer doorbetaald en zijn carrière als rugbyer staat op het spel. Kan hij die kosten verhalen? Dat ga ik voor hem uitzoeken.
Veilig genoeg?
Al snel is duidelijk dat zijn werkgever aansprakelijk is: die gaf hem tenslotte de ladder waarmee hij zijn werk moest doen. Of die ladder veilig genoeg was, is de vraag. De aansprakelijkheidsverzekeraar geeft zich na enkele weken gewonnen. Alle medische kosten worden vergoed, net als het verschil in inkomen vóór en ná het ongeval. Ook kan Jim een huishoudelijke hulp inschakelen en krijgt hij hulp bij zijn revalidatie.
Terug naar Nieuw-Zeeland
Jim gaat terug naar Nieuw-Zeeland, samen met zijn zwangere vriendin. Zijn nieuwe woning in Wellington wordt op kosten van de verzekeraar verbouwd en hij vindt een nieuwe baan. Het blijft de vraag of hij met zijn klachten en beperkingen zijn huidige werk kan volhouden. Ook zal hij altijd huishoudelijke hulp nodig hebben. Bij de financiële eindafwikkeling houd ik rekening met al deze toekomstrisico’s.
Wrange bijsmaak
‘Thank you for all your effort and time. I really do appreciate everything you have done’, mailt Jim me van de andere kant van de wereld. Jim is tevreden, ik ben tevreden. Met een heel wrange bijsmaak natuurlijk. Want wat hadden we de klok graag teruggedraaid en zijn rugbycarrière kunnen laten voortduren.
Heb jij te maken met letsel door een ongeval? Download onze gratis informatiegids en weet wat je moet doen.
Dit verhaal is echt gebeurd: om privacyredenen hebben we de naam van de klant gefingeerd.