Bart en Miranda hebben samen twee kinderen van 9 en 13 jaar. Ze hebben allebei een drukke baan en werken fulltime in de grote stad op 30 kilometer afstand waar ook de kinderen op school zitten. Er is vaak ruzie. Ze besluiten te gaan scheiden. Het huis kan met enige moeite gefinancierd worden door Bart. Miranda verliest ook nog eens haar baan. Dit beperkt de mogelijkheden voor Miranda om een andere woning te kopen.
 

 

Miranda wil graag verhuizen naar een woning in een plaatsje aan de andere kant van de stad, 50 kilometer verderop. De huizen zijn daar minder duur. Zij wil dat de kinderen van school gaan wisselen en in haar nieuwe woonplaats naar school gaan. Bart ziet dat helemaal niet zitten en is bang dat hij zijn kinderen daardoor veel minder ziet.

 

Aan de kant gezet

Bart wil graag co-ouderschap maar dat wordt lastig als Miranda 50 kilometer verderop gaat wonen. Hij voelt zich als vader aan de kant gezet en is boos. Het zijn toch ook zijn kinderen? Miranda is op haar beurt heel boos op Bart omdat die haar plannen dwarsboomt. Ze heeft toch geen keuze als zij de woonlasten alleen moet dragen? Ze maken elkaar verwijten en komen er samen niet uit.

Muurvast

Miranda neemt contact op met ons. Deze situatie is onhoudbaar. Ik leg uit dat mediation uitkomst kan bieden. Ik verwijs Miranda en Bart naar een van onze scheidingsmediators. Waar eerst alles muurvast zat en de ruzies hoog opliepen, zijn ze er uiteindelijk gelukkig toch in overleg uitgekomen. Miranda is verhuisd naar haar nieuwe woning, de kinderen wisselen na de schoolvakantie en er is een werkbare omgangsregeling afgesproken. Bart ziet de kinderen in de vakanties meer dan Miranda ter compensatie voor gemiste doordeweekse dagen. Ze kunnen allebei werken aan een toekomst, samen met de kinderen.