Verplicht thuiswerken? Het huis is te klein!

Het ging niet zo amicaal, maar toch was dit in de kern wel het verzoek aan Lara. Zij werkt al dertig jaar bij de bank, die nu zijn vestiging Eindhoven ging sluiten. Nou ja verzoek, het was gewoon een voldongen feit. Lara kon geen kant op. En het probleem was ook niet dat Lara niet thuis wilde werken, dat niet. Het zat ‘m vooral in haar woonsituatie.

Werken in de woonkamer

Haar huis is niet zo groot, dus als ze thuiswerkt moet ze in de woonkamer zitten. Haar man is bijna elke middag thuis en wordt daardoor enorm beperkt in zijn woongenot. Ook is het voor Lara, door de reistijd van twee uren enkele reis, geen optie om elke werkdag naar Amsterdam te reizen.

Haar werkgever vindt het helemaal terecht om de standplaats voor zijn werknemers eenzijdig te wijzigen. Het is redelijk om van een werknemer te vragen om minimaal drie dagen per week vanuit huis te werken. Net als de reistijd naar en van Amsterdam, omdat het maar voor één keer per week is. Aldus de bank, andermaal.

Nee, dit is niet redelijk

Lara klopt met een loodzwaar hoofd bij mij aan. Dit is toch niet redelijk meer? Ik kan haar helemaal gelijk geven. Het is niet redelijk om van een werknemer te vragen om drie dagen per week thuis te werken. Een werkgever is namelijk geen eigenaar van de woning en kan dus ook niets zeggen over de manier waarop die woning gebruikt kan worden.

Lara kan nóóit verplicht worden om thuis te werken. Daarvoor moeten zijzelf als werknemer én alle andere eigenaars van de woning toestemming geven. Lara’s werkgever doet in mijn ogen geen redelijk verzoek, gezien de kleine woning en de hinder die haar echtgenoot hiervan zal ondervinden. Ik zie echt niet welke omstandigheden haar werkgever erbij kan halen om Lara wél te verplichten thuis te werken.

Snel duidelijkheid met kort geding

We willen duidelijkheid voordat de vestiging in Eindhoven sluit. Want dan moet Lara alsnog thuiswerken en naar Amsterdam. Daarom start ik een kort geding. Maar de uitspraak van de kantonrechter is heel teleurstellend. Die vindt het redelijk dat Lara met het voorstel van haar werkgever instemt. Dat is een volgende bittere pil die Lara moet slikken.

Op dit moment loopt er een bodemprocedure. We wachten op een datum voor een mondelinge behandeling. Het laatste woord is er dus nog niet over gezegd. Ondertussen moet Lara wel in die beperkte woonruimte thuiswerken, tot ongenoegen van haar man. Ze maakt dan ook geregeld de lange reis naar en van Amsterdam, en ook daar wordt ze niet vrolijk van.

Op naar de bodemprocedure

Maar toch. We hebben nog steeds alle vertrouwen in de uitkomst van de bodemprocedure. Lara moet in haar gelijk gesteld worden. Wordt vervolgd!

* De naam is gefingeerd.

Dit blog is geschreven in samenwerking met jurist Erik van Roosmalen