blog
Kabinetsformatie biedt kans voor fundamentele arbeidsmarkthervorming
De formatie voor een nieuw kabinet is officieel van start gegaan. Terwijl politieke partijen hun posities bepalen, ligt er een kans om een integrale hervorming van het arbeidsrecht te realiseren. Drie hardnekkige obstakels voor werkgevers vragen om een doortastende aanpak: het strenge ontslagrecht, de loondoorbetaling bij ziekte en het veelbesproken concurrentiebeding.
Werkgevers blijven terughoudend met vaste contracten
Veel werkgevers zijn terughoudend met het aanbieden van vaste contracten. Reden die daarvoor vaak wordt gegeven is het strenge ontslagrecht in combinatie met de wettelijke verplichting om twee jaar loon door te betalen bij ziekte. Deze financiële en juridische risico’s maken vaste dienstverbanden voor werkgevers onaantrekkelijk, ondanks politieke ambities om juist meer zekerheid te creëren voor werknemers.
Deelmaatregelen schieten tekort
De wetgever heeft tot nu toe geprobeerd met losse maatregelen het systeem te verbeteren. Zo is er een compensatieregeling voor werkgevers die na twee jaar ziekte een transitievergoeding moeten betalen. Hoewel dit financiële verlichting biedt voor werkgevers, gaat die regeling, als het aan de wetgever ligt, binnenkort alleen nog maar gelden voor kleine werkgevers.
Flexwerkers durven hun rechten niet te benutten
Ook voor flexwerkers is de situatie zorgelijk. Het wetsvoorstel ‘Wet meer zekerheid flexwerkers’ beoogt hen meer bescherming te bieden, maar uit de praktijk blijkt dat zij zelden een beroep doen op hun rechten. Angst voor het mislopen van werk of contractverlenging houdt hen regelmatig tegen. Ook de impact van de ‘Wet verduidelijking beoordeling arbeidsrelaties en rechtsvermoeden’ (VBAR) blijft onzeker.
Concurrentiebeding onder vuur
Een ander heet hangijzer is het concurrentiebeding. Het wetsvoorstel dat dit beding moet hervormen, krijgt waarschijnlijk een vervolg. De maatregel is bedoeld om misbruik tegen te gaan, waarbij het beding wordt ingezet om personeel vast te houden in plaats van bedrijfsbelangen te beschermen. De voorgestelde wijzigingen, zoals een maximale duur van 12 maanden en een verplichte motivering, kunnen het speelveld aanzienlijk veranderen.
Politieke moed vereist
De formatiegesprekken bieden een uitgelezen moment om deze obstakels structureel aan te pakken. Deelmaatregelen zijn onvoldoende. Alleen een samenhangende visie op de arbeidsmarkt kan de balans herstellen tussen zekerheid voor werknemers en werkbaarheid voor werkgevers. De nieuwe regering moet deze hervorming niet uitstellen, maar juist nú de basis leggen voor een toekomstbestendige arbeidsmarkt.
De uiteenzetting van Pascal Besselink werd ook gepubliceerd in BusinessWise.
Pascal Besselink
Ik houd mij vanaf 1997 bezig met het arbeidsrecht. Als advocaat sta ik zowel werkgevers als werknemers bij. In 2010 rondde ik cum laude de postdoctorale Specialisatie Opleiding Grotius Arbeidsrecht af en in 2011 de Leergang P...
Meer artikelen van Pascal BesselinkOok interessant voor je
Geef werkgevers de ruimte om te testen op middelengebruik bij veiligheidsfuncties
De huidige regelgeving plaatst werkgevers in een onhoudbare spagaat. Enerzijds zijn zij aansprakelijk voor incidenten die voortkomen uit middelengebruik. Anderzijds mogen zij niet preventief testen, zelfs niet bij een gegrond vermoeden. Bewijs dat via niet-toegestane tests wordt verkregen, is juridisch onbruikbaar in bijvoorbeeld ontslagprocedures. Dit belemmert werkgevers in hun plicht om veiligheid te garanderen.
Wetgever moet arbeidsrecht grondig herzien in plaats van pleisters plakken
De Raad van State adviseert de wetgever te overwegen om de verplichte transitievergoeding bij ontslag wegens langdurige ziekte te schrappen waarmee de compensatieregeling overbodig wordt. Hij reageert hiermee op het voornemen van de regering om de compensatie van de transitievergoeding door UWV na twee jaar ziekte voortaan te beperken tot nog enkel kleine werkgevers. Echter, als de wetgever niet kiest voor een integrale aanpak, blijven werkgevers terughoudend met vaste contracten
Werkgevers kunnen thuiswerken niet zomaar terugdraaien
Werkgevers hebben in de meeste gevallen moeite om personeel weer volledig terug naar kantoor te krijgen, ondanks dat er geen wettelijk recht op thuiswerken bestaat.